Nijmegen voelt voor mij als thuis. Niet alleen vanwege mijn familie en vrienden die er wonen, de herinneringen die ik heb aan de tijd dat ik er opgroeide of de vertrouwdheid van de straten en winkels, maar vooral doordat Nijmegen altijd de plek is geweest voor mij om belangrijke levensbeslissingen te maken, het is de plek waar ik wijze lessen heb geleerd en de moeilijke keuzes heb gemaakt om te komen waar ik nu sta. Meestal gebeurde dit tijdens boswandelingen in Heumensoord, de Overasseltse Vennen, de botanische tuin in Park Brakkesteyn, of tijdens het ‘rondje brug’ dat ik vaak maakte met mijn ouders en Buddy de hond rond de nieuwe spiegelwaal. Nijmegen is een groene stad, met veel ruimte om na te denken en om het leven te verwerken. En dat waardeer ik enorm. 

Nijmegen is ook een ontzettende water stad. Natuurlijk zijn er de Waal, de verschillende plassen in de Ooipolder en de Berendonck, maar er zijn ook Zwembad West, Zwembad Erica Terpstra, het Goffertbad, en Zwembad Dukenburg (en ook het voormalige Zwembad Oost). En komt dat even goed uit als je een zwemmer bent. Ik ben opgegroeid tussen vier zwembaden die allemaal te bereiken zijn binnen 10 minuten, en dat heeft mij zeker geholpen naar de top van de wereld. Vroeger leek het een vanzelfsprekendheid, maar nu realiseer ik me hoe enorm bevoorrecht ik was. 

Elke keer als ik nu terug kom in Nijmegen voel ik me thuis. Nu nog ga ik soms nog wel eens op mijzelf baantjes zwemmen in Zwembad West, of bespreek ik in het weekend mijn zorgen met mijn moeder in het Heumensoordse bos. Nijmegen heeft mij gevormd tot wie ik nu ben, en het zal mij voor mij altijd de plek zijn waarnaar ik met liefde terugkeer.